فلک با بخت من دایم به کین ست
که با من بخت و دوران هم به کین ست..

گهم خواند جهان ، گاهی براند
جهان گاهی چنان گاهی چنین ست..

که می‌داند که خشت هر سرایی
کدامین سرو قد نازنین ست..

ز خاک شاهدی روییده باشد
به هر بستان که برگ یاسمین ست..

وفایی گر نمی‌یابی ز یاری
مده دل گر نگارستان چنین ست..

وفاداری مجـوی از دهر خونخـوار
وفایی از کسی جو که امین ست..

ندارد سعدیا دنیا وقاری
به نزد آن کسی کو راه بین ست..
 
                                                   (سعدی)