فلک با بخت من دایم به کین ست
که با من بخت و دوران هم به کین ست..

گهم خواند جهان ، گاهی براند
جهان گاهی چنان گاهی چنین ست..

که می‌داند که خشت هر سرایی
کدامین سرو قد نازنین ست..

ز خاک شاهدی روییده باشد
به هر بستان که برگ یاسمین ست..

وفایی گر نمی‌یابی ز یاری
مده دل گر نگارستان چنین ست..

وفاداری مجـوی از دهر خونخـوار
وفایی از کسی جو که امین ست..

ندارد سعدیا دنیا وقاری
به نزد آن کسی کو راه بین ست..
 
                                                   (سعدی)                         

خداوندا مرا به بزرگی چیزهائی که داده ای آگاه و راضی کن
تا کوچکـی چیزهائـی که ندارم آرامشـم را برهم  نریزد
و مرا یاری ده تا دلم را از سه چشمه حقیقت ، زیبائی و خیر سیراب سازم..
 
خدایا بگذار هر کجا تنفـر است بذر عشق بکارم
هر کجـا آزادگی هست ، ببخشایم
و هر کجـا غـم هست شادی نثار کنم..
 

الهـی توفیقــم ده.. بیش از طلب همدلـی ، همدلـی نکنـم

بیـش از آنکــه دوستــم بدارنـد ، دوسـت بـدارم
زیـرا در عطا کـردن است که ستـوده می شویـم و در بخشیـدن است که بخشیـده می شویـم..
 
خدایا ، مرا همواره آگاه و هوشیاردار تا پیش از شناختن درست و کامل *کسی* یا *فکری* درباره آن قضاوت نکنم
و مرا یاری رسان تا همیشه پیش از قضاوت در مورد راه رفتن کسی ، قدری با کفش های او راه بروم..
 
خداوندا این کلام مقدسی را که به *روسو* الهام کرده‌ای هرگز از یاد من مبر ، که :
من دشمن تو و عقایـد تو هستـم اما حاضــرم جانــم را برای آزادی تو و عقایـد تو فـدا کنم..
 
پرودگارا..
مرا از چهـار زندان بزرگ انسان.. طبیعت ، تاریخ ، جامعه و خویشتن رهــا کن
تا آنچنان که تو  ای آفریدگار من،
مرا آفریده ای - خود آفریدگار خود باشم
که نه همچون حیوان خود را با محیط ، که محیط را با خود تطبیق دهم..
 

خداوندا سرنوشت مرا خیر بنویس

تقدیری مبارک

تا هر چه را تو دیــر می خواهــی زود نخواهـم

و هر چه را تو زود می خواهی دیر نخواهم..

 
خدایا ، در برابر هر چه انسان ماندن را به تباهی می كشاند ،
مرا با نداشتن و نخواستن روئين تن كن..
 
تو تنهــای مهربــان و جاویـد و آسیب ناپذیــر من هستی

 

ای پناهگاه ابدی..
تنها تو میتوانی جانشین همه بی پناهی ها شوی.

 

 

                                                                       (زنده یاد علی شریعتی)            

                                                                     
 
 
 
 
 

 

 

پ.ن: عشقی فراتر از انسان و فروتر از خدا نیز وجود دارد

و آن دوست داشتن است..

خدا به همان اندازه برای کسانی که جز فهمیدن نمی دانند ، دیر یاب است

 

خرم آن روز کز این منزل ویران بروم   
راحت جان طلبـــم  و از پی جانــان بروم..

گرچه دانــــم که به جایـــی نبــرد راه غریـب   
من به بوی ســـر آن زلف پریشـــان بروم..

دلــم از وحشت زندان سکنـدر بگرفت   
رخت بربندم و تا ملک سلیمـــــان بروم..

چون صبـا با تن بیمــــــار و دل بــی‌طاقـت   
به هواداری آن ســـرو خرامـــان بروم..

در ره او چـو قلــم  گـر  به  ســــرم  بایــد رفت   
با دل زخـــــم کـش و دیـده گریــــــان بروم..

نـذر کردم  گــــر از این غـــــم به درآیــــــم روزی   
تا در میکــــده شـادان و غـزل خـــــوان بروم..

به هواداری او ذره صفت رقص کنـــان   
تا لب چشمــه خورشیــــد درخشـــان بروم..

تازیان را غـــــم احوال گــــــران باران نیسـت   
پارسایـــان مددی تا خـوش و آســـــان بروم..

ور چو حافظ  ز بیابـان نبرم ره بیـــرون   
همــــــره کوکبـــه آصف دوران بروم..
 
                                                    
                                                                 (حافظ)
          
                                                  






در بی کرانــه زندگـــی دو چیـز افسونـــم کرد: آبــی آسمــــان که می ببینــم و می دانــــم نیسـت..
و خـدایـــی که نمی بینــم و می دانـــم هسـت..(دکتر شریعتـی)